XXVI NIEDZIELA ZWYKŁA (27.09)
Mt 21,28-32

Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: Dziecko, idź dzisiaj i pracuj w winnicy! Ten odpowiedział: Idę, panie!, lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: Nie chcę. Później jednak opamiętał się i poszedł. Któryż z tych dwóch spełnił wolę ojca? Mówią Mu: Ten drugi. Wtedy Jezus rzekł do nich: Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego. Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości, a wyście mu nie uwierzyli. Celnicy zaś i nierządnice uwierzyli mu. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć.

Wielkim darem od Boga jest czas. Bóg daje nam czas na poznawanie Jego przymiotów a przez to na poznawanie samego siebie. Bóg daje nam czas na zachwycenie się nad otaczającym nas światem i dojście do wniosku, jak wielka jest dobroć Boga. Daje nam czas na to, byśmy pochylając się nad Jego słowem zadali sobie pytanie: co myślisz i w świetle łaski odpowiadali na nie. Bóg daje nam czas, byśmy Jego słowo, nasze wnioski skonfrontowali z naszym życiem i za przykładem drugiego syna z dzisiejszej przypowieści opamiętali się i odpowiedzieli na zaproszenie Boga. Błogosławiony czas. Dzięki Ci Boże za czas. Daj mi łaskę, bym od tej pory nie zmarnował ani jednej minuty, by się potem nie okazało, że na refleksję i opamiętanie się zabrakło mi czasu